Կյանքից հեռացավ Մաթևոսյան Ռուբենը

Անողոք հիվանդությունը կյանքից վաղաժամ զրկեց իմ մանկական ու դպրոցական ընկեր Մաթևոսյան Ռուբենին։ Առաջին դասարանից մինչև 11-րդը մենք միասին սովորել և մտերիմ ընկերություն էինք արել մեր հարազատ գյուղում…
Ռուբենը դեռ մանկական տարիքից աչքի էր ընկնում իր բարիությամբ ու ընկերասիրությամբ։ Վաղ մանկությունից հիշողությանս մեջ մնացած ընդամենը մեկ օրինակով կարելի է բնութագրել նրա այդ մարդկային լավ հատկանիշները, որոնց նա հավատարիմ մնաց մինչև իր կյանքի վերջը։
Այն ժամանակները Ռուբենի ծնողները դեռևս ապրում էին իրենց հին տանը և Ռուբենը մեր դասարանում միակն էր, որ հեծանիվ ուներ։ Դասերից հետո կամ ազատ օրերին, մենք ընկերներով երբեմն գնում էինք նրանց տուն և Ռուբենը ուրախությամբ մեզ էր զիճում իր հեծանիվը։ Գյուղում ապրող երեխաներիս համար այդ մեծ առատասրտություն էր համարվում և տարիների հետ ես այն ավելի խորը գնահատեցի։
Ռուբենը նաև մեր դասարանի քչերից մեկն էր, որ ամբողջ կյանքն ապրեց ու գործեց գյուղում և հարազատ մնաց մեր սիրելի գյուղին ու ժողովրդին։ Նրա հիշատակը միշտ վառ կմնա մեր բոլորի սրտերում։ Սիրելի Ռուբեն, թող Աստված լուսավորի քո հոգին և ամոքի քո հարազատների վիշտը։

Andranik Poghosyan October 12, 2016 USA